انواع همایش

انواع همایش

همایشها و کنفرانسهای علمی پژوهشی، از نظر سطح برگزاری در سطوح مختلف منطقه ای، ملی، بین المللی و دانشجویی برگزار می شوند.

برای اینکه کنفرانس در هر یک از رده های فوق قرار بگیرد، باید دارای ویژگی های خاصی باشد.

از نظر تعریف عمومی می توان گفت که همايش (كنگره)، گردهمايي است رسمي، متشكل از متخصصين و افراد با تجربه كه در آن ضمن طرح تازه هاي علمي، نتايج تحقيقات و پژوهشهاي انجام شده در موضوع علمي مشخص بصورت ارائه مقاله، سخنراني و پوستر برگزار مي گردد و نتایج و دستاوردهای کنفرانس، به صورت عمومی و رسمی منتشر گردد. كنگره داراي سخنرانان متعدد بوده و بصورت دوره اي از يك تا پنج سال يكبار تكرار مي گردد. طول مدت كنگره معمولا سه روز يا بيشتر مي باشد. براي برگزاري هر كنگره تشكيل تعدادي كميته تخصصي ضرورت دارد.

از نظر نامگذاری از واژه های متعددی مانند کنفرانس، همایش، گردهمایی، سمیناز، کنگره، سمپوزیوم استفاده می شود که از نظر فنی و اجرایی در حال حاضر در کشور ایران هیچ تفاوتی در این عناوین وجود ندارد و تعریف دقیق و مشخصی برای این واژه ها انجام نپذیرفته است. لذا از نظر برگزاری، به صورت مشخص و صریح می توان گفت که هیچ تفاوتی بین انتخاب واژه ها و عبارات فوق وجود ندارد و استفاده از عنوان کنگره، نشان دهنده بزرگتر بودن یا کوچکتر بودن و یا سطح اعتبار نیست. در پایگاه مرجع برگزاری کنفرانسها نیز، از کلیه عبارات فوق برای اشاره به یک جمع علمی استفاده می شود.

همايش ( كنگره) بين المللی: مصادیق عینی بین المللی شدن یک کنفرانس:

1- محورهای کنفرانس صرفا متمرکز بر معضلات داخلی نباشد.
2- انجمنها و تشکلهای بین المللی، کنفرانس را همراهی کرده باشند.
3- درصدی از مقالات از خارج از کشور ارسال شده باشد.
4- زبان رسمی کنفرانس، انگلیسی باشد.
5- کتاب مجموعه مقالات انکلیسی باشد.
6- مستندات تبلیغاتی انگلیسی هم ارز مستندات تبلیغاتی فارسی باشد.
7- در نشریات معتبر بین المللی آگهی کنفرانس درج گردد.
8- کارگاههای آموزشی توسط متخصصان غیرداخلی ارائه گردد.
9- کنفرانس شرکت کننده غیر ایرانی داشته باشد
10- عنوان کنفرانس در وب سایتها و دایرکتوریهای بین المللی قرار گیرد.
11- کنفرانس، حامیان رسانه ای بین المللی هم داشته باشد.
12- کنفرانس، داوران بین المللی هم داشته باشد.
13- وب سایت کنفرانس هم بخش فارسی و هم انگلیسی داشته باشد

متاسفانه در کشور مشاهده مي شود که برخي از کنفرانسها حتي در پوستر شان عنوان انگليسي کنفرانس درج نشده و يا اينکه وبسايت کنفرانس اصلا بخش انگليسي ندارد، ولي از عنوان "بين المللي" براي همايش استفاده مي نمايند که قابل قبول نمي باشد.

کنفرانس های ملی:

کنفرانسهایی که از نظر علمای و دریافت مقالات یا شرکت کنندگان جنبه کشوری داشته و برگزار کنندگان آن حداقل در سطح منطقه ای فعالیت نموده و یا نتایج آن در سطح ملی قابل ارائه شده باشد ، ملی خواهد بود.

نکته 1: کنفرانس هایی که از نظر علمی و دریافت مقالات یا شرکت کنندگان جنبه فراملی داشته و برگزار کنندگان آن حداقل در سطح ملی و بین المللی قابل ارائه باشد، مشمول این استاندارد خواهد بود.
نکته 2: تعاریف ارائه شده برای «اصلاحات» فوق الذکر ممکن است در برخی موارد یا تعاریف ارائه شده از سوی فرهنگستان علوم و ادب فارسی در زمینه « واژه های » مشابه تفاوت داشته باشد. بدیهی است تعریف اصطلاحی مدنظر این استاندارد بوده و تعاریف واژگان مدنظر نمی باشد.

دانشگاه فردوسی مشهد به صورت داخلی تعاریف و عبارات مترادفی را برای سمینار و کنفرانس و سمپوزیوم استفاده می نماید که از نظر عمومی هنوز تایید شده نیست:

هم انديشي ( سمينار) : اجتماعات و گردهمايي كه هدف آن بيان تازه هاي علمي ، مبادله تجربيات و تجديد اطلاعات در جهت چاره جويي و حل مشكلات حرفه اي شركت كنندگان است . سمينارها به صورت ارائه سخنراني ، ميزگرد ، پانل و جلسات پرسش و پاسخ ارائه مي گردد و طول مدت آن بيش از يك روز و معمولا دو تا سه روز مي باشد.

فراهم ايي ( كنفرانس) : نشستها و اجتماعاتي كه به منظور شور و بحث در يك زمينه خاص تشكيل مي گردد و در آن افراد نقطه نظرات خود را درباره مسائل و مشكلات مهم از طريق سخنراني، جلسات پرسش و پاسخ ، ميزگرد و گزارش موارد جالب ( Case Report) مطرح مي نمايند. اين نشستها مي تواند در طي يك روز يا به صورت جلسات دوره اي تشكيل گردد. چنانچه اين جلسات بصورت ادواري تشكيل شود به آن كنفرانسهاي دوره اي اطلاق مي شود.

هم نشست ( سمپوزيوم ) : به منظور آموزش مسائل علمي تخصصي و فوق تخصصي درباره موضوعي خاص به صورت سخنراني، كار گروهي، بحث و ارائه مقاله برگزار مي گردد. در سمپوزيم هر يك از سخنرانان درباره جنبه خاصي از موضوع به بحث مي پردازند. مخاطبين سمپوزيوم افراد متخصص و صاحبنظر مي باشند . طول مدت سمپوزيوم معمولا يك روز است .

    نظرات