روانشناسي علم مطالعهٔ رفتار و فرايندهاي ذهنِ موجود زنده ـ بخصوص انسان ـ بر اساس روش علمي است. همچنين يكي از علوم كاربردي و شاخههاي تحصيلي است كه يافتن ارتباط ذهن و روان آدمي، با مفاهيمي نظير رشد، سلامت، رفتارهاي اجتماعي، شناخت و … را در بر ميگيرد
.علم روانشناسي مفاهيمي همچون ادراك، شناخت، تمركز، توجه، احساسات، پديده شناسي، انگيزه، كاركرد ذهن، شخصيت، رفتار، روابط بين فردي، خانواده و ديگر زمينهها را مورد بررسي قرار ميدهد.
روانشناسان زمينههاي مختلف، روشهاي علمي و تجربي را براي استنباط رابطه علت و معلولي و يا هر نوع رابطه همبستگي ميان پديدههاي گوناگون روانشناسي بكار ميگيرند. روانشناسي علمي فراشاخه اي است؛ غير قابلِ مشاهده بودنِ موضوع اين علم ـ يعني ذهن و روان ـ و انتزاعي بودن مفاهيم آن، دليل شباهت اين علم به علوم انساني است؛ اما از سوي ديگر مطالعه به «روش علمي»، و تجربي بودنِ بخشي از مراحل آزمايش، روانشناسي را به دايرهٔ علوم تجربي ميكشاند؛ همچنين عقيده و ديدگاه روانشناس نسبت به انسان، در فرايند تحقيق بسيار مأثر است، لذا از اين جنبه نيز، روانشناسي به دنياي فلسفه مرتبط ميشود. به اين ترتيب شايد بتوان روانشناسي را حقيقتاً آميزهاي منحصربهفرد از علوم گوناگوني نظير زيستشناسي، انسانشناسي، زبانشناسي، جامعهشناسي، فلسفه و … دانست.
دبيرخانه كنفرانس بين المللي روان شناسي و علوم اجتماعي با توجه به اين مهم و نيز نقش و جايگاه حرفه و رشته روان شناسي و علوم اجتماعي، ،تصميم به برگزاري دهمين كنفرانس بين المللي روان شناسي و علوم اجتماعي در تاريخ 6اسفند ماه 1396 با موضوع محوري روان شناسي و علوم اجتماعي دارد.