هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری
واژه توسعه پايدار اولين بار به‌طور رسمي توسط كميته جهاني محيط‌زيست در سال 1986در گزارش (آينده مشترك ما) مطرح شد و در اواسط دهه 1990بدين ترتيب شكل گرفت كه رشد اقتصادي و توسعه اجتماعي به‌گونه‌اي صورت گيرد كه سرمايه‌هاي زيست‌محيطي و نيازهاي توسعه براي نسل آينده را دچار نقصان نسازد. توسعه پايدار فرايندي است براي به دست آوردن پايداري در هر فعاليتي كه نياز به منابع و جايگزيني سريع و يكپارچه آن وجود دارد و آينده‌اي مطلوب را براي جوامع بشري متصور مي‌شود كه در آن شرايط زندگي و استفاده از منابع، بدون آسيب رساندن به يكپارچگي، زيبايي و ثبات نظام‌هاي حياتي، نيازهاي انسان را برطرف سازد و همچنين در استفاده از منابع، هدايت سرمايه‌گذاري‌ها، جهت‌گيري توسعه فناوري و تغييرات نهادي، با نيازهاي حال و آينده سازگار باشد و راه‌حل‌هايي را براي الگوهاي فاني ساختاري، اجتماعي و اقتصادي توسعه ارائه دهد تا بتواند از بروز مسائلي همچون نابودي منابع طبيعي، تخريب سامانه‌هاي زيستي، آلودگي، تغييرات آب و هوايي، افزايش بي‌رويه جمعيت، بي‌عدالتي و پايين آمدن كيفيت زندگي انسان‌هاي حال و آينده جلوگيري كند. در اين راستا دستيابي به توسعه پايدار هم‌اكنون در دستور كار همه كشورهاي جهان قرار دارد و همه دولت‌ها با توجه به زمينههاي فرهنگي و اعتقادي خود تلاش دارند تا سهم خود را در اين نهضت بزرگ جهاني ايفا نمايند. مهم ترين اين دستاوردها طي چند دهه اخير توجه به اين نكته است كه براي سلامت كره زمين بايد «جهاني » انديشيد و «محلي» عمل نمود، زيرا كه برنامه ريزي جهت دست يابي به توسعه پايدار بايد به عنايت به توان ها و محدوديت هاي محلي صورت پذيرد تا نتيجه مطلوب تري حاصل گردد. در همين راستا و با توجه به جنبه‌هاي بين‌المللي مقوله توسعه پايدار، كشور ايران نيز با توجه به موقعيت جغرافيايي خاص خود، اكنون در مرحله‌اي از توسعه قرارگرفته است كه تحت هر شرايطي بايد مقوله توسعه پايدار را به‌طورجدي موردتوجه قرار دهد. تحقق اين امر هم‌زماني ممكن است كه بتوانيم با فرهنگسازي منابع طبيعي و محيط‌زيست خود را حفظ كرده و آن‌ها را به نحو مطلوب بهره‌برداري نماييم.
ازاين‌رو مؤسسه آموزش عالي دانش‌پژوهان پيشرو با همكاري سازمان نوسازي و بهسازي شهرداري اصفهان به دنبال آن است كه با گردهم آوردن صاحب‌نظران، انديشمندان، دانشگاهيان، سياستگزاران و مديران اقدام به برگزاري هفتمين كنفرانس بين‌المللي توسعه پايدار و عمران شهري را در شهر اصفهان نمايد و به تبيين مفاهيم و اهداف آن بپردازد.
محورهاي همايش:
- شهرسازي اسلامي و توسعه پايدار
- مناقشات فضايي در شهر و مسائل معماري شهر پايدار
- شهر امن، هوشمند و پايدار
- مباحث شهرنشيني و توسعه مناطق روستايي
- بهره‌گيري از فناوري هاي نوين در معماري و شهرسازي
- تكنولوژي و زيرساخت‌هاي شهري
- مصالح و انرژي پايدار
- سازه، تكنولوژي ساخت و فناوري هاي نوين صنعت ساختمان
- حمل و نقل شهري و برون شهري
- مهندسي راه، روسازي و پل
- سلامت و محيط زيست شهري
- اقليم منابع آب و فضاي سبز
- شبكه هاي آب و فاظلاب، تصفيه و بازچرخابي آب
- مديريت جامع پسماند
- ايمني، مديريت بحران و پدافند غيرعامل
- مديريت ارتباطات و اطلاعات مبتني بر فضاي تكنولوژي
- مديريت توزيع سرمايه ها در شهر
- ابعاد فرهنگي شهر نظير هويت، خلاقيت، خاطره، معنا و ......
- آموزش شهروندي و فرهنگ شهر و شهرنشيني
- مسائل مربوط به جنسيت، نسل و عدالت اجتماعي در شهر
مسائل مربوط به جامعه و شهر نظير بهبود تعاملات اجتماعي، مشاركت مردمي، روانشناسي محيط و آسيبهاي اجتماعي شهروندان و ...
محور ويژه كنفرانس : بازآفريني پايدار شهر تاريخي